โกจิเบอรี่ ช่วยป้องกันการเกิดโรคอัลซไฮเมอร์

อัลซไฮเมอร์ (Alois Alzheimer)  หรือ AD เป็นภาวะสมองเสื่อม ที่พบได้บ่อยที่สุดโดยจะมีการเสื่อมของเซลล์สมองทุกส่วนเป็นแล้วไม่มีวันหาย ผู้ป่วยจะไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเอง ไม่สามารถแยกทุกผิด มีปัญหาในเรื่องการใช้ภาษา การประสานงานของกล้ามเนื้อเสียไป ความจำเสื่อม ในระยะท้ายของโรคจะสูญเสียความจำทั้งหมด 

อาการจะเริ่มเป็นตอนอายุ 65 ปี แต่บางรายเป็นเร็วกว่านั้นอาจจะเริ่มตอนอายุ 40 ปี อาการเริ่มเป็นใหม่ๆจะมีอาการขี้ลืม และสูญเสียสมาธิ ซึ่งอาการแรกๆอาจจะวินิจฉัยยากเพราะอาการนี้ก็เป็นกับผู้สูงอายุเป็นส่วนใหญ่ การดำเนินโรคจะค่อยเป็นค่อยไป และทรุดลงในช่วงระยะ 1-3 ปี มีปัญหาเรื่องวันเวลาสถานที่ และอาจหลงทางกลับบ้านไม่ถูก ลืมชื่อญาติสนิท หวาดระแวง สับสน โดยเฉพาะกลางคืนอาจไม่นอนทั้งคืน จะออกนอกบ้าน และมีพฤติกรรมก้าวร้าว บางคนก็กลับเปลี่ยนไป เป็นไม่สนใจสิ่งแวดล้อม  เมื่อเวลาผ่านไปอีก 2-3 ปี อาการยิ่งทรุดหนัก ความจำเลวลงมาก จำญาติไม่ได้ เคลื่อนไหวช้าลง ไม่ค่อยยอมเดิน หรือเดินก็เหมือนก้าวขาไม่ออก ลังเล ทำกิจวัตรประจำวันด้วยตนเอง เช่นอาบน้ำ แปรงฟัน รับประทานอาหารไม่ได้ พูดน้อยลง ไม่เป็นประโยค ที่สุดก็ไม่พูดเลย กลั้นปัสสาวะ อุจจาระไม่ได้ ต้องมีคนดูแลตลอด 24 ชั่วโมง ผู้ป่วยจะเสียชีวิตในเวลา 2-10 ปี โดยเฉลี่ย 10 ปี ด้วยโรคแทรก เช่น ติดเชื้อจากปอดบวม หรือแผลกดทับ

โกจิเบอรี่สามารถช่วยป้องกันการเกิดภาวะ อัลซไฮเมอร์ (Alois Alzheimer)  ได้ โดยสารโพลีแซคคาไรด์และสารต้านอนุมูลอิสระ ในโกจิเบอรี่ แสดงคุณสมบัติเป็น Neuroprotective superstar ช่วยป้องการเซลล์สมองจากการถูกทำลาย จากสาร   beta amyloid peptides ซึ่งเป็นสารที่เข้าทำลายระบบสารสื่อประสาทในสมอง  จากงานวิจัยของมหาวิทยาลัย ฮองกง  (University of Hong Kong) พบว่า สารสกัดจากโกจิเบอรี่เข้าขัดขวางและทำลาย สาร beta amyloid peptides ที่ก่อให้เกิด ภาวะอัลซไฮเมอร์   นักวิจัยจึงเชื่อว่า โกจิเบอรี่ จะเป็นความหวังใหม่ในการป้องกันการเกิด ภาวะภาวะอัลซไฮเมอร์ ในผู้สูงอายุในอนาคต 

หากท่านกำลังย่างเข้าอายุ 40 ปี หรือมีญาติผู้ใหญ่ ซึ่งเป็นผู้สูงอายุ  การรับประทานโกจิเบอรี่ ทุกวันเหมือน รับประทานผลไม้ชนิดหนึ่ง จนเป็นนิสัย จะช่วยป้องกันตัวท่าน และคนที่ท่านรัก จากปัญหาหนักอก ในอนาคตค่ะ เพระการดูแลผู้ป่วย อัลซไฮเมอร์  ต้องอาศัยความอดทน และความรักที่มีต่อผู้ป่วย จริงๆ ดิฉันเห็นหลายครอบครัวแล้วที่ ทนแบกรับปัญหาไม่ไหว จำต้องทิ้งคนที่รักไว้ตามสถานดูแลผู้สูงอายุ และท่านก็เหงา น่าสงสารมากค่ะ